BİR’DEN SONRA

Hepimizin sadece kendisine saklaıdğı hayalleri vardır,

en derinlerde bir yerlerde, için için süslediği, büyüttüğü..

Hangimiz Tanrı’nın ‘’Mona Lisa’sı’’ olmak istemeyiz ki,

dünyanın tüm pespayeliğine, olanca hiddetiyle hayatın

üzerimize gelişine aldırış etmeden, bilerek, görerek,

eksikliklerimizi?

Kendimizden gayrı en içten, en mahcup, en gariban

Duygularla suçladığımızdır aslında en sevdiğimiz,

sığındığımız..

Yüreğimize gömdüğümüz; kendimize dahi fısıldamaktan

ürktüğümüz ama asla vazgeçmediğimiz umuttur,

tastamam adına cennet dediğimiz.

Yoksa bunca zulme, acıya, ıstıraba, kahroluşa, gözyaşına

rağmen nasıl ısrarla nazlı nazlı devinimini sürdürülebilir ki

dünya?

Zamana hapsedecek kadar zavallı değil gönüllerimiz,

günışığı ile yıkamak gerek, dua ile durulamak, evlatlarımıza

sarılmak gerek bir de burnumuza ne vakit kesif

çamur kokusu çalındığında..

Yorum Yap

Kargo ve Teslimat

Ödeme Metodları